środa, 23 maja 2012

Uwielbienie, niech uwielbieniem pozostanie.

     Uwielbiać - otaczać kogoś,coś czcią i miłością ;czcić ubóstwiać (uwielbiać matkę za jej dobroć),
     uwielbienie - głęboka cześć,zachwyt,podziw(nabożne,najwyzsze uwielbienie;szmer uwielbienia;patrzeć na kogoś z uwielbieniem)  

   "Upadnij na kolana ,ludu czcią przejęty,uwielbiaj swego Pana ,Święty!Święty!Święty!" - słyszymy w śpiewanej do dziś pieśni kościelnej z XIX w.z muzyką Augusta Freyera.Inna pieśń kościelna zaczyna się słowami:" O milcząca Hostio biała,na kolanach wielbię Cię"... Z kolei wiersz Cypriana Kamila Norwida (1821-1883) "Ty mnie do pieśni pokornej nie wołaj" kończy się dwuwierszem "A miłość moja,bracie,dwuskrzydlata:od uwielbienia do wzgardy" 
  Pierwsze cytaty pokazują jeden z tradycyjnych obszarów funkcjonowaniaczasownika uwielbiać;jest nim przestrzeń sakralna,w której uczucie kerowane jest do Istoty Najwyższej,do Boga.
 Fraza Norwidowska natomiast uzmysławia maksymalne natężenie emocjonalne naszego czasownika:tak jak po jednej stronie -na stopniu najniższym-lokuje się wzgarda,tak po  stronie przeciwnej-na stopniu najwyższym-jest miejsce dla uwielbienia  

       prof.Jan Miodek 
    "Słowo jest w człowieku" 
      rozdz."Uwielbiajmy z umiarem!" 

     Moim największym chyba błędem jest nagminne używanie słowa uwielbiać we wszystkich możliwych odmianach.Biorę sobie apel Profesora, by" zachować umiar w posługiwaniu się formami o dużym nacechowaniu emocjonalnym" do serca  Stąd zamiast recenzji dzisiejszy wpis.

      Poradnik ten zaskakuje mnie z każdą stroną bardziej,na przykład poznałam nowe znaczenie słowa :kibel ale o tym i o innych ciekawostkach napiszę jutro.

          
     

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz