Bieda w literaturze czyli nie tylko Germinal.

   Marlow na swoim blogu opisał ostatnio wrażenia po lekturze książki "Germinal" E. Zoli, po tym wpisie i nie tylko zresztą myślałam o szeroko pojętej biedzie, myślę że takiej prawdziwej , skrajnej nędzy zwyczajnie nie znam i jak każdy raczej znać nie chcę. W komentarzach poruszono również te kwestię w odniesieniu do czasów współczesnych. Czytając biblię z kolei pomyślałam że przecież sporo tam o biednych napisano, o pieniądzach zresztą również. I jak na zamówienie trafiłam na tekst księgi "Mądrość Syracha" rozdział 13 wersety od 18 do 24.

   "Bogaty i ubogi
   Jakiż pokój między hieną a psem
   i jakiż pokój między bogatym a ubogim?
  Onagry na pustyni są żerem dla lwów,
   a biedni są łupem dla bogaczy.
  Jak obrzydliwością jest dla pysznego pokora,
  tak obrzydliwością dla bogatego jest biedny.
  Kiedy bogaty się chwieje, przyjaciele go podpierają,
  a biednego gdy upadnie, odepchną przyjaciele.
  Gdy pomyli się bogaty, wielu ma pomocników,
  gdy mówić będzie niedorzecznie, jeszcze go uniewinnią.
   Gdy biedny się pomyli, będą go bardziej ganili,
  a gdy mówi mądrze nie znajduje uznania.
  Gdy bogaty przemawia, wszyscy milkną
  i mowę jego wynoszą pod obłoki.
  Gdy biedny przemawia, pytają : << Kto to taki?>>
  a jeśli się potknie, całkiem go obalą.
  To bogactwo jest dobre, które jest bez grzechu,
  a według bezbożnego ubóstwo  [zawsze] jest złem."

    Zobaczcie jak niewiele a właściwie nic, się nie zmieniło w postrzeganiu człowieka biednego? Zastanawiam się czy marzenie by wszyscy zastosowali się do jednego tylko nakazu znanego nam z "Kazania na górze" a danego nam przez samego Chrystusa jest nierealne? Utopia ? I nie mam na myśli tylko biednych ale wszystkich bez wyjątku, również wroga bo cóż za wysiłek kochać przyjaciela, jak napisano w innej księdze i faryzeusze tak czynią.