Lekka ,łatwa i przyjemna literatura. Czy to zarzut ?

  

  W żadnym wypadku, a już z pewnością nie jeśli chodzi o książkę pani Justyny Szymańskiej "A właśnie że tak." Świetna powieść obyczajowa z miłością w tle. Jak zwykle w takich przypadkach skupiałam się na tej części obyczajowej choć nie ukrywam sekundowałam pewnemu miłemu starszemu mężczyźnie w jego staraniach.
   Bohaterki tej powieści to kobiety w różnym wieku o różnych życiowych doświadczeniach. Alina żona i matka ze sporym stażem małżeńskim i kuchennym , świetnie oddała tu autorka relacje w takim związku co to ona do garów on przed telewizorem w rozdeptanych kapciach. Możemy się burzyć na schematyczność ale faktu iż takich par po świecie trochę chodzi nie zmienimy. Córka Aliny - Jola panna na wydaniu tuż po trzydziestce pracująca na etacie w urzędzie przed którą los postawi wybór: ślub i stabilizacja lub marzenia . A może jednak nie do końca ?
    Moja ulubienica Irena i jej perypetie rodzinne i sercowe ściśle ze sobą związane. Jeśli myślicie że rodzice to strażnicy działający ku przeszkodzie w miłości , zobaczcie co potrafią dzieci.
Dorosłe dzieci co czyni sytuację wręcz absurdalną ale wcale nie mniej wiarygodną. I Klara - ileż to Klar na tym świecie chodzi. Rozwódka żyjąca życiem byłego męża , pragnąca go odzyskać nawet za cenę swojej dumy mimo iż od rozwodu minęły trzy lata. Nie wspomniana na okładce Beata , której to w sumie żal mi było najbardziej ze wszystkich bohaterek , bo jakież życie trzeba mieć by żyć cudzym i to w taki sposób. Jedyne czego mi zabrakło to właśnie przybliżenia tej właśnie postaci.O ile każdy z nas taką Beatę choć raz w życiu spotkał o tyle jak to w życiu i tu autorka pominęła głębszą analizę osobowości bohaterki, poza tym całkiem dobrze opisanej.
    Nie mogę pominąć przesympatycznego pana Romana i jego pomysłowego kolegi Kazimierza , oj sprawiła mi masę radości ta para choć w duecie występują zaledwie na kilku stronach powieści. Pan Roman w ogóle wzbudził we mnie same sympatyczne uczucia.  
   Książka w sam raz na chłodne popołudnie, czyta się ekspresowo. Co rzadko się zdarza a co lubię najbardziej , odniosłam wrażenie , co tam wrażenie , mam pewność że bohaterów tej powieści ( autorka zaznacza że całkiem fikcyjnych) codziennie gdzieś spotykamy. Pani Justyna ma niesamowity dar obserwacji ludzi i to widać. Nie każdy potrafi pisać tak by czytelnik pomyślał sobie : "Samo życie, samo życie .Tak jest, nie inaczej" Jednocześnie powieść ta jest na wskroś optymistyczna, pełna humoru i spokojnie można ją polecić jako lekarstwo na nudę , gnuśność . Pogodę i niepogodę , taka uniwersalna recepta na "Nie wiem co mi jest, ale nic mi się nie chce, na nic nie mam ochoty ..." znacie z pewnością te stany. Zachęcam Was do poznania przygód w/w bohaterek. Z pewnością poprawią humor, a kto wie może i spowodują że wstaniemy i powiemy same sobie "A właśnie że tak. Zrobię to o czym cały czas marzyłam" tego jak i przyjemności z lektury życzę Wam z całego serca. I dobra wiadomość autorka napisała już kilka powieści czyli będzie co czytać.
 
   Inne tytuły książek napisanych przez Justynę Szymańską to :
   "Miłosna szarlotka"
   "Gra o miłość"
   "Nie ma innej opcji"
 Moja dusza wyrwa się ku ostatniej :-)